gezi direnişi'nin en vurucu, en akılda kalan ve en müthiş özeti. yazımındaki hata bilinçli ve boşvermiş bir şekilde yazıldığı için daha da güzel geliyor bana. ne zaman aklıma gelse bu slogan gülümsüyorum dudaklarımı aralamadan. ne zaman, sevmediğim bir insanla mecburen sohbet etsem, ne zaman siktiriboktan insanların siktiriboktan dertlerini dinlesem aklıma bu slogan geliyor 3-4 yıldır.
ömrüm boyunca unutmayacağım bu sloganı. ne zaman canım çok sıkılsa, bir şeylerin ters gittiğini hissedip düzeltmeye mecalim olmadığında, insana dair inancım yerin dibinde olsa aklıma geliyor bu slogan.
artık, ne zaman kalın kitaplardan öğrendiğim hiçbir şeyin gerçek hayatta hiçbir şeye yaramayacağını hissetsem bu sloganı fısıldayacağım sessizce. bir düşünce kadar sessiz olacak bu fısıldayışım.
ne zaman gece beni içine çekse, ne zaman sabah olana kadar çırpınsam karanlıkta, aklıma bu slogan gelecek.
duvarlara aşk şiirleri yazılıp hükümetler sevişilerek protesto edilmediği sürece her direnişte, her eylemde "kahrolsun bağzı şeyler" diyeceğim kendi kendime.
en çok zamansız gidenlerin ardından haykıracağım ama. mekansız ölenlerin. kuytu köşelerde köpek oğlu köpekler tarafından linç edilen gençlerin bir daha öpüşemeyeceğini, sevişemeyeceğini, sevip sevilemeyeceğini kabul edip ciğerim yandığında bağıracağım bu sefer. dudaklarımı aralamadan;
"kahrolsun bağzı şeyler!"